TEKST MONIKA PIOTROWSKA
Nie mam wątpliwości, że wcześniej już słyszyszałeś/aś określenie „współczucie dla samego siebie” lub „self-compassion”. Ale czy wiesz, co to jest i dlaczego jest takie ważne podczas wychodzenia, zdrowienia z zaburzeń odżywiania?
Według Biasetti (2018) [1] “Samowspółczucie obejmuje proces zauważenia swojego cierpienia i okazywania sobie życzliwości. Obejmuje również zwrócenie się ku sobie oraz umiejętność pielęgnowania siebie i dbania o siebie”. Innymi słowy, podchodzenie do własnego cierpienia i opiekowanie się sobą, tak jak gdybyśmy opiekowali się naszym najbliższym, cierpiącym przyjacielem.
Jeśli przyjaciel w trakcie procesu zdrowienia potknąłby się i wrócił do starych, chorobowych zachowań, jak byś zareagował/a? Czy byłbyś/byłabyś dla niego surowy/a, krytykowałbyś/krytykowałabyś go i zawstydzał/a za ich nawrót?
Zakładam, że nie zrobiłbyś/zrobiłabyś tego. Prawdopodobnie okazałbyś/okazałabyś współczucie i zaoferowałbyś wsparcie. Współczucie dla siebie uczy nas postrzegania siebie tak, jakbyśmy byli bliskimi przyjaciółmi. Uczymy się, jak być z bólem, akceptować go i radzić sobie z nim.
Wśród osób z zaburzeniami odżywiania powszechne jest odczuwanie strachu przed bólem lub ciepieniem. Bywa, że do tego stopnia, że chorzy robią wszystko, by go nie odczuwać. Sprawia to, że rozpoznanie własnego bólu, z czasem, wydaje się prawie niemożliwe. Kiedy to następuje i chory nie jest w stanie być świadkiem własnego cierpienia, trudno jest mu być się dla siebie współczującym przyjacielem.
Samowspółczucie odgrywa kluczową rolę w procesie zdrowienia w zaburzeniach odżywiania. Biasetti (2018) twierdzi, że „współczucie dla siebie pozwala ci zbliżyć się do cierpienia, a nie oddalić się od niego.
Ponieważ kluczowym elementem zdrowienia jest uczenie się, jak tolerować to, co bolesne, współczucie dla siebie musi być podstawowym narzędziem ”. Kiedy jesteśmy w stanie być z bólem, jesteśmy w stanie połączyć się bardziej autentycznie i stworzyć ze sobą relacje oparte na zaufaniu.
Praktyka współczucia dla samego siebie jest także świetnym narzędziem do zapobiegania nawrotom choroby. Neff & Germer (2019)są zdania, że “kiedy uważnie obserwujemy nasz ból, możemy uznać nasze cierpienie bez wyolbrzymiania go, co pozwala nam spojrzeć mądrzej i bardziej obiektywnie na siebie i nasze życie.”. Współczucie dla samego siebie wzmacnia naszą zdolność do działania racjonalnego niż powodowanego tłumionym bólem.
Jak więc możesz zacząć praktykować współczucie dla siebie?
Jednym z najprostszych sposobów jest pytanie siebie o to, „jak zachowałabym/ zachowałbym się wobec mojego przyjaciela w tej sytuacji, co bym mu powiedział/a?” i zauważanie, jak zmienia się Twoje nastawienie w danej sytuacji.
Innym sposobem jest stawanie się uważnym, kiedy doświadczasz bólu i pytanie siebie „W jaki dobry dla siebie sposób mogę udzielić sobie wsparcia?”, a potem świadome działania.
Zauważ i zapamiętaj, że jest to praktyka, trening, ćwiczenie, a więc naturalnym na początku jest to, że pojawiają się trudności lub możesz nie zauważyć żadnej różnicy, to jest ok. Pozwól sobie na poczekanie na efekty. Będą na pewno.
[1] Biasetti, A. S. (2018). Befriending your body: A self-compassionate approach to freeing yourself from disordered eating. Boulder, CO: Shambhala.
[2] Neff, K., & Germer, C. (2019, January 29). The Transformative Effects of Mindful Self-Compassion. Retrieved September 16, 2020, from https://www.mindful.org/the-transformative-effects-of-mindful-self-compassion/
Bądź na bieżąco i dołącz do newslettera!