Zaburzenia odżywiania w liczbach.

Doniesienia epidemiologiczne z krajów zachodnich wskazują m.in. na następujące dane statystyczne:

> Rozpowszechnienie anoreksji psychicznej u adolescentów określa się w przedziale między 0,5%-1% populacji, a bulimii psychicznej 1%-4% (Józefik1999 za: Llewellyn-Jones 1995);

> Rozpowszechnienie anoreksji psychicznej u osób dorosłych mieści się w przedziale między 0,2%-0,8%, zaś bulimii psychicznej 0,7%-1,3% (Józefik1999 za: Kent i in. 1992);

> Doniesienia epidemiologiczne pokazują, że w krajach zachodnich częstość występowania jadłowstrętu psychicznego (anorexia nervosa) kształtuje się na poziomie 0,1-5,7% u nastolatek, zaś bulimia dotyczy 0,3-7,3% u kobiet w tym wieku. (Wojtyła 2011);

> U nastolatków płci męskiej bulimia dotyczy od 0-2,1% populacji w tym wieku. (Wojtyła 2011 za: Zuckerman 1986);

> Inne doniesienia z zastosowaniem kryteriów zawartych w kwestionariuszu badania zaburzeń psychicznych (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – DSM III) wskazują na wyższy odsetek młodzieży studiującej praktykującej tą patologię (8% dziewcząt i 0,7% chłopców). (Wojtyła 2011 za: Makino 2004);

> Według innych badań zakres chorobowości obejmujący bulimię dotyczy od 0,1% do 1,4% mężczyzn i od 0,3% do 9,4% kobiet. (Wojtyła 2011 za: Nelson 2007);

> Analiza kwestionariuszy, którymi w USA badano zachowania w zakresie sposobu spożywania posiłków w celu utrzymania prawidłowej masy ciała (EAT-26) wykazuje, że około 12% młodzieży nastoletniej spożywa pokarmy w sposób patologiczny. (Wojtyła 2011 za: Burrows 2002);

> Inne badania pokazały, że 20% nastolatkow płci żeńskiej wykazuje symptomy jadłowstrętu psychicznego. (Wojtyła 2011 za: Fairburn 1995)

> Mężczyźni stanowią 5-12% wszystkich przypadków zaburzeń odżywiania (Button, Aldridge, Palmer, 2008; Kjelsås, Bjørnstrøm, Gotestam, 2004). 5-10% przypadków anoreksji psychicznej (Striegel-Moore, Garvin, Dohm, Rosenheck, 1999a), 10-15% przypadków bulimii psychicznej (Carlat, Camargo, Herzog, 1997) oraz 40% przypadków zaburzeń kompulsywnego objadania się (Muise, Stein, Arbess, 2003, Striegel, 2012).

Badania przeprowadzone w Polsce przedstawiają następujące informacje:

> Wykazano, że 33% nastolatków w Polsce próbowało się odchudzać, stosując rożne metody temu służące, również drastyczne. (Wojtyła 2011);

> Ponad jedna czwarta nastolatków deklaruje chęć obniżenia swojej masy ciała, z czego połowa zgłasza nadmierną konsumpcję, 40% odczuwa lęk przed otyłością, 28% odczuwa jadłowstręt i prawie co dziesiąta prowokuje wymioty. (Wojtyła 2011);

> Blisko 60% dziewcząt przyznało, że odchudzały się w przeszłości, 11% dziewcząt cały czas przestrzegało diety odchudzającej, a jedynie 29% uznało, że nie widzi potrzeby odchudzania. (Lwow 2007);

> Ponad połowa ankietowanych nastolatków była niezadowolona ze swojego wyglądu, a 36% zdecydowanie nie akceptowało swojej sylwetki. (Lwow 2007);

> 72% dziewcząt przejawiało zachowania typowe dla zaburzeń odżywiania, takie jak: jedzenie w ukryciu, niemożność przerwania jedzenia, doświadczanie wstydu i nienawiści z powodu nadmiernego apetytu i przejadania się oraz potrzeba niepohamowanego jedzenia w sytuacji intensywnych przeżyć emocjonalnych. (Lwow 2007);

> Niepokojąco dużo, bo aż 70% dziewcząt przyznało, że odchudzały się w przeszłości lub były cały czas na diecie. (Lwow 2007);

> Udowodniono, że nastolatki stosujące nieprawidłową dietę są 7-krotnie bardziej narażone na wystąpienie zaburzeń odżywiania w porównaniu z tymi, które odżywiają się prawidłowo. (Lwow 2007);

> Młodzież w wieku 11-15 lat postrzega swoją masę ciała nieadekwatnie w stosunku do stanu rzeczywistego. Prawie co druga dziewczynka i co czwarty chłopiec uważa, że są zbyt grubi, co nie znajduje potwierdzenia we wskaźnikach BMI. (Kołobo 2004).

Wskazuje się, że w przypadku anoreksji psychicznej:

> wyzdrowienie obserwuje się u 40-77% pacjentów;

> częściowa poprawa występuje w granicach od kilku procent do 40%;

> chroniczny przebieg choroby stwierdza się u około 20% pacjentów;

> 10-20% osób chorujących umiera, a przyczynami śmierci są najczęściej niedożywienie oraz samobójstwo.

W przypadku bulimii psychicznej wyniki badań podają, że:

> wskaźniki poprawy wahają się od 30 o 60%;

> brak poprawy występuje od 5 do 25% pacjentek.

Opracowano na podstawie:

A.Wojtyła, P.Biliński, I. Bojar, C. Wojtyła; Zaburzenia odżywiania u polskich gimnazjalistów; Prob. Hig. Epidemiol. 2011, 92(2): 343-350
F.Lwow, K.Dunajska, A.Milewicz; Wsytępowanie czynników ryzyka jadłowstrętu psychicznego i bulimii u 18-letnich dziewcząt; Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2007, tom 3 nr 3
H.Kołobo, B.Woynarowska; Samoocena masy ciała i odchudzanie się młodzieży w okresie dojrzewania; Przegląd Pediatryczny 2004, vol 34, no ¾, 196-201
Józefik B. (red.); Anoreksja i bulimia psychiczna. Rozumienie i leczenie zaburzeń odżywiania się; Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1999

Udostępnij: