Trauma żałoba i zaburzenia odżywiania

trauma

Początek zaburzeń odżywiania bardzo często wiązany jest z traumatycznymi wydarzeniami jako sposób na poradzenie sobie z przytłaczającymi emocjami, gdy umiejętności zaradcze danej osoby są niewystarczające. W efekcie mediowej propagandy, zaburzenia odżywiania są zwykle uznawane za chorobę nastoletnich kobiet, których marzeniem jest uzyskanie szczupłej, idealnej sylwetki.

Prawda o zaburzeniach odżywiania i ich występowaniu jest zupełnie inna. Osobami chorymi są osoby obu płci, w różnym wieku, pochodzący z różnych kultur i środowisk. 

TEKST MONIKA PIOTROWSKA

 

Wróćmy jednak do traumatycznych wydarzeń.

Czas żałoby to szczególny okres, podczas którego mogą rozwinąć się zaburzenia odżywiania. Różnorodność emocji, które pojawiają się, gdy doświadczamy straty, może powodować nagłe uczucie chaosu, rozpadu w życiu. Utrata ukochanego członka rodziny, przyjaciela, zwierzaka lub jakiejkolwiek relacji może całkowicie wstrząsnąć fundamentami emocjonalnej stabilności. A także wywołać ogromny smutek, żałobę.

Przechodzenie poprzez kolejne etapy żałoby jest oczywiście indywidualne. Mimo to bardzo ważne jest nauczenie się tego, w jaki sposób radzić sobie z bolesną stratą, by poradzić sobie z doświadczoną tragedią i móc żyć dalej.

Jedzenie jako sposób na stratę

Niezależnie od rodzaju doświadczanej straty, jedzenie może bardzo szybko stać się rzeczywistym i zauważalnym środkiem przynoszącym komfort. Gdy ktoś doświadcza żalu w formie utraty lub traumy, doświadcza również chaosu. To on powoduje, że osoba czuje się, że ich emocje są poza kontrolą. Jedzenie może zatem stać się sposobem, w którym osoba poczuje, że jest zdolna przejąć kontrolę.

Odzyskuję ją poprzez liczenie kalorii i ustalanie coraz to bardziej restrykcyjnych limitów. A także poprzez uzyskiwanie ulgi za każdym razem, gdy je większą ilość. Bycie zaabsorbowanym jedzeniem, kaloriami, wagą itd., może stać się świetnie działającym sposobem odwracania uwagi od uczucia pustki, rozpaczy, utraty nadziei. Chociaż te metody mogą być początkowymi sposobami radzenia sobie z intensywnym ciężarem żalu, zachowania te mogą szybko przekształcić się w zaburzenia odżywiania, jeśli będą kontynuowane.

Jeśli więc doświadczasz żalu, żałoby, tragedii, z dużym prawdopodobieństwem czujesz się przytłoczony/a i starasz się robić wszystko w Twojej mocy, by funkcjonować jak dotychczas. W tym czasie, najważniejsze jest być świadomym następujących znaków, które mogą wskazywać na zachowania typowe dla zaburzeń odżywiania. Są to, m.in.:

  • Utrata apetytu, która może wpłynąć na kontynuowanie restrykcyjnej diety i ustalanie coraz niższych limitów kalorycznych
  • Powtarzające się napady objadania się lub przejadania się, aby „uciec” od bolesnych uczuć
  • Skrajne, ekstremalne zmiany wagi (spadki i wzrosty)
  • Unikanie spotkań towarzyskich i wszelkich zgromadzeń, na których będzie jedzenie
  • Angażowanie się w zachowania kompensacyjne, jak: wymioty po jedzeniu, korzystanie z środków moczopędnych, przeczyszczających lub bardzo intensywne ćwiczenia
  • Bardzo zwiększona koncentracja na kaloriach, wadze, obrazie ciała

Żal, rozpacz, smutek są nieodłączną częścią naszego życia. Natomiast każdy z nas radzi sobie inaczej z tymi doświadczeniami. Jako istoty ludzkie jesteśmy stworzeni do kochania i bycia w relacji z innymi ludźmi. Bardzo często czujemy się często nieprzygotowani do stanięcia twarzą w twarz z doświadczeniem utraty i emocji, z którymi jest ona związana. Żal jest normalną i naturalną odpowiedzią na doświadczaną tragedię, a przechodzenie poprzez proces żałoby jest warunkiem koniecznym zdrowienia.

Stworzenie, ćwiczenie zdrowych mechanizmów radzenia sobie może być ważną bramą do zdrowienia. Jeśli więc rozpoznajesz, rozwinięte u siebie niezdrowe nawyki żywieniowe, konieczne jest poszukanie profesjonalnej pomocy. Dzięki temu będziesz mógł/a lepiej radzić sobie ze swoim żalem. Nie jest to oznaka słabości, ale raczej krok odwagi w kierunku uzdrowienia i zapobiegania potencjalnie wyniszczającej chorobie.


Udostępnij:

Bądź na bieżąco i dołącz do newslettera!